υπερβολιμαίος

-αία, -ον, Α

(κατά το λεξ. Σούδα) «ὁ ἐν ὑπερβολῇ ὢν ἢ ὁ ὑπερβολαῑς χρώμενος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερβολή + κατάλ. -ιμαῖος (βλ. και -αιος), πρβλ. ἀποβολ-ιμαῖος, ὑποβολ-ιμαῖος].